Η Χ.Α.Ν.Θ. , το Μουσείο, οι στόχοι για το μέλλον, οι εορτασμοί των 100 χρόνων βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας ενδιαφέρουσας συνέντευξης που ο πρόεδρος της Επιτροπής του Μουσείου Μπάσκετ της Χ.Α.Ν.Θ., Διονύσης Ανανιάδης παραχώρησε στο ymca.gr. Ο κ. Ανανιάδης, που αποτελεί ζωντανή ιστορία της μπασκετικής Χ.Α.Ν.Θ. την οποία υπηρέτησε κατά καιρούς από πολλές θέσεις ευθύνης,(όχι μόνο ως καλαθοσφαιριστής αλλά κι ως έφορος, Γενικός Αρχηγός, Αντιπρόεδρος του δ.σ., μέλος επιτροπών κλπ), δεν παρέλειψε να κάνει και μια νοσταλγική αναδρομή στο παρελθόν εξιστορώντας αναμνήσεις του από το ανοικτό γήπεδο.
Διαβάστε την συνέντευξη του κ. Ανανιάδη:
– Τι σημαίνει για εσάς η ΧΑΝΘ;
«Κάθε άνθρωπος μεγαλώνοντας δέχεται επιρροές από διάφορους παράγοντες που τελικά επιδρούν τη ζωή του. Για εμένα – μετά από την οικογένειά μου – η ΧΑΝΘ είναι με διαφορά ο μέγιστος παράγων που επέδρασε στη ζωή μου και στη διαμόρφωση του όποιου χαρακτήρα μου. Είναι η δεύτερη οικογένειά μου, η δεύτερη γειτονιά μου, είναι όλη αυτή η δράση που μου χάρισε και τελικά η απόδραση που μου άνοιξε τους ορίζοντες μου»
– Ποιες οι εντυπώσεις σας από τους εορτασμούς της ΧΑΝΘ για τα 100 χρόνια του ελληνικού μπάσκετ;
«Το 2019 ήταν το έτος που γιορτάσαμε τα 100 Χρόνια που πρωτοπαίχτηκε το Μπάσκετ στην Ελλάδα. Σε αυτά τα 100 χρόνια, το Μπάσκετ ως άθλημα, κατάφερε να γίνει ένας μεγάλος οργανισμός, μία τεράστια οικογένεια. Η ΧΑΝΘ υπήρξε πρωτοπόρος στην εισαγωγή του αθλήματος στην Ελλάδα, στην εγκατάσταση, εκπαίδευση και διάδοσή του σε όλη την Ελλάδα. Οι εορτασμοί για τα 100 Χρόνια, στους οποίους πάλι πρωτοστάτησε η ΧΑΝΘ , είχαν εξαιρετική επιτυχία, τολμώ να πω περισσότερο και από τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις. Η απήχηση των εορτασμών, αλλά και η αναγνώριση από όλους τους φορείς του θεμελιώδους ρόλου της ΧΑΝΘ στην συνολική πορεία του Μπάσκετ, μας ικανοποίησε αφάνταστα αλλά και μας έβαλε προ των ευθυνών μας για τη συνέχεια».
– Ποια η συμβουλή σας σε αθλητές και γονείς στην δύσκολη περίοδο(πανδημία κορονοϊού) που διανύουμε;
«Αυτό που ζούμε είναι πρωτόγνωρο. Ακόμη και οι “ειδικοί” τώρα το μαθαίνουν. Οι συμβουλές μου είναι οι εξής:
– ακολουθούμε τις υποδείξεις των ειδικών
– δεν φοβόμαστε αλλά υπολογίζουμε σοβαρά τους κινδύνους
– αξιοποιούμε την ευκαιρία να ασχοληθούμε με θέματα χρήσιμα και ευχάριστα που δεν είχαμε το χρόνο να ασχοληθούμε στο παρελθόν
– προσέχουμε τη διατροφή μας, ιδιαίτερα τώρα που έχουμε περιορίσει τη δράση μας
– προσπαθούμε, αναλόγως της ηλικίας μας βέβαια, να γυμναστούμε στο σπίτι αλλά και να βγαίνουμε έξω για περπάτημα ή τρέξιμο
– προσέχουμε την ψυχολογία μας, σκεπτόμενοι οτι άλλες γενιές περάσανε πολύ χειρότερα και τα καταφέρανε
– δεν ξεχνάμε το αγαπημένο ανθρώπινο περιβάλλον μας (γονείς, αδέλφια, συγγενείς, φίλοι, συμπαίκτες, προπονητές, δάσκαλοι, καθηγητές κλπ), τους δείχνουμε το ενδιαφέρον μας επικοινωνώντας μαζί τους
– ετοιμαζόμαστε για την επόμενη ημέρα ψυχικά, πνευματικά, σωματικά. Προετοιμαζόμαστε για τη σταδιακή επανένταξη στην κοινωνία, στη ζωή».
– Ως πρόεδρος της επιτροπής του μουσείου μπάσκετ της ΧΑΝΘ πως οραματίζεστε την επόμενη ημέρα για το Μουσείο και το μέλλον του;
«Το Μουσείο μας έχει ήδη παρελθόν (ιδρύθηκε 8/12/2013), έχει παρόν (η εξαιρετική χρονιά 2019 των εορτασμών 100 Χρόνια Μπάσκετ, με τις βραβεύσεις όλων των φορέων του Μπάσκετ προς τη ΧΑΝΘ, δείγμα αναγνώρισης της προσφοράς της) και σίγουρα έχει και μέλλον. Επιθυμία μας είναι το Μουσείο να καθιερωθεί στις συνειδήσεις των φίλων του, πρωτίστως ως μουσείο ολόκληρης της μπασκετικής οικογένειας και στη συνέχεια ως μουσείο της ΧΑΝΘ. Σκοπεύουμε να αναπτύξουμε μία πτέρυγα στην οποία θα υπάρχει εκπροσώπηση όλων των Ομάδων Μπάσκετ της πόλης μας, ιδιαίτερα των ιστορικών, που και αυτές έχουν παίξει σημαντικό ρόλο και έχουν βάλει το λιθαράκι τους, μικρό ή μεγάλο, στην ανάπτυξη του Μπάσκετ. Επίσης φιλοδοξία της Επιτροπής μας, στον οργανωτικό – διοικητικό τομέα, είναι να καταφέρει να επιτύχει την οικονομική του αυτάρκεια, ώστε να απαλύνει τα βάρη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΧΑΝΘ, που έχει και την γενικότερη εποπτεία του Μουσείου. Όσον αφορά τον εκπαιδευτικό ρόλο του Μουσείου μας, μας απασχολεί και εμάς η επανένταξη στην προ κορονοϊού περίοδο, καθ’ όσον το Μουσείο μας δέχεται καθημερινά σημαντικό αριθμό μαθητών που το επισκέπτονται με τους δασκάλους τους».
–Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από το ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ της ΧΑΝΘ;
« Οι αναμνήσεις μου από το θρυλικό “Ανοικτό” Γήπεδο Μπάσκετ της ΧΑΝΘ είναι αμέτρητες και ευχάριστες. Τί να πρωτοθυμηθώ; Αναφέρω μερικές με συγκίνηση..
– το Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού στις αρχές της 10ετίας του 60′, μέχρι που μεταφέρθηκε στο εγκαινιασθέν το 1966 Παλαί ντε Σπορ.
– το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μπάσκετ του ΣΙΣΜ το 1963, όπου για πρώτη φορά εμφανίστηκε ηλεκτρονικός πίνακας με χρονόμετρο και σκορ.
– ο αγώνας επίδειξης που έδωσαν στα μέσα της 10ετίας του 60′ οι διάσημοι HARLEMS. – οι αγώνες μποξ και ιδιαίτερα οι αγώνες κατς που σαγήνευαν όλο τον κόσμο.
– το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα των ΧΑΝ της Ευρώπης, που συνδυάστηκε με τους εορτασμούς για τα 50χρονα της ΧΑΝΘ το 1971 και την ιδιαίτερη χαρά της κατάκτησης της 1ης θέσης.
– το κύκνειο άσμα όταν την άνοιξη του 2002 παίξαμε το τελευταίο παιχνίδι βετεράνοι της ΧΑΝΘ και άλλων ομάδων της πόλης μας, πριν εισέλθουν οι μπουλντόζες για το γκρέμισμα και την εν συνεχεία κατασκευή του σύγχρονου Αθλητικού Κέντρου της ΧΑΝΘ “Μίμης Τσικίνας”.
– κυρίως όμως θυμάμαι τα αμέτρητα παιχνίδια, όταν οι καλύτεροι παίκτες της Ελλάδας αγωνιζόντουσαν στα Εθνικά και Τοπικά Πρωταθλήματα, στο Ανοικτό γήπεδο της ΧΑΝΘ, την ΑΚΡΟΠΟΛΗ του Ελληνικού Μπάσκετ, όπως επανειλημμένα έχει αποκληθεί.
– και βέβαια επιστέγασμα όλων είναι οι προπονήσεις και οι αγώνες που παίξαμε με τους συμπαίκτες μου εκεί, από μικρά παιδιά, με τον ήλιο – που βούλιαζε η πίσα του δαπέδου, με τη βροχή
– που σκουπίζαμε τις λιμνούλες για να αναπηδά η μπάλα, με τον αέρα
– που δεν άφηνε τη μπάλα να καταλήξει στο καλάθι, με τις χαρές που κάναμε όταν αντικαταστάθηκαν τα ξύλινα ταμπλό με νέα από πλεξιγκλάς.
Τί να πρωτοθυμηθώ;».
-Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το σημαντικότερο τμήμα του Μουσείου μπάσκετ της ΧΑΝΘ, αυτό που σας δημιουργεί μεγαλύτερο δέος ή συγκίνηση;
«Το σημαντικότερο τμήμα του Μουσείου που μου προκαλεί δέος είναι στο αρχικό τμήμα. Εκεί αναφέρεται και περιγράφεται η ιστορία του Μπάσκετ από την επινόηση του αθλήματος το 1891 στο Springfield των ΗΠΑ, μέχρι την είσοδό του με τη YMCA και τα ΣΠΙΤΙΑ του ΣΤΡΑΤΙΩΤΟΥ το 1919 στη Θεσσαλονίκη. Δέος και θαυμασμό νοιώθω επίσης όταν στέκομαι μπροστά στα αφιερώματα των ιστορικών προσωπικοτήτων που συντελέσανε τα μέγιστα στη διδασκαλία, εμπέδωση και διάδοση του αθλήματος. Τζέιμς Νέισμιθ, Λιούις Ρης, Συμεών Μαυροσκούφης, Μίμης Τσικίνας και Τάκης Ταλιαδώρος είναι οι θρύλοι του Μουσείου μας. Όμως μεγάλη συγκίνηση νοιώθω στο τμήμα του Μουσείου που είναι αφιερωμένο και αναπαριστά το παλιό Ανοικτό Γήπεδο Μπάσκετ της ΧΑΝΘ. Με τα ξύλινα ταμπλό, τους χειροκίνητους πίνακες του σκορ, τις λάμπες που κρεμόντουσαν με σύρματα στον αέρα, τη φωτογραφία με το κατάμεστο από φιλάθλους γήπεδο σε αγώνα ΑΡΗΣ-ΠΑΟΚ Κυριακή πρωί, με τους φιλάθλους των Ομάδων ανακατεμένους και ελάχιστους χωροφύλακες να τηρούν την τάξη, με το ιδιαίτερο δάπεδο που ήταν ένα μίγμα πίσας με φελό και τέλος τα περίφημα τουρνικέ για την είσοδο των θεατών. Δεν είναι τυχαίο που όλα τα γκρουπ που επισκέπτονται το Μουσείο, σε αυτό το σημείο θέλουν να βγάλουν τις αναμνηστικές τους φωτογραφίες».
*Ο Διονύσης Ανανιάδης γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου του 1952 στην Θεσσαλονίκη, εντάχθηκε στην Αδελφότητα το 1962 και σε ηλικία 16 ετών προωθήθηκε στην ανδρική ομάδα γράφοντας ιστορία ως ο νεαρότερος παίκτης της Α΄ Εθνικής. Ήταν ένας εκ των πρωταγωνιστών της μεγάλης ομάδας της Χ.Α.Ν.Θ. στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Εξελίχθηκε σε ηγέτη της, υπήρξε ένας εκ των κορυφαίων σκόρερ στην ιστορία της Αδελφότητας αλλά και του ελληνικού πρωταθλήματος.